چندی است در شورای شهر قزوین و آن هم شاید به واسطه نزدیکی انتخابات با فرمولی قدیمی اما ویترینی جدید به دنبال ایجاد مسئله و شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت خود به نمایندگان مردم در پارلمان شهری هستیم که به نظر می‌آید برای این کار از شیوه‌ای بهره گیری شده که بسیاری معتقدند همان روش «بگم بگم» محمود احمدی‌نژاد است.
چندی است در شورای شهر قزوین و آن هم شاید به واسطه نزدیکی انتخابات با فرمولی قدیمی اما ویترینی جدید به دنبال ایجاد مسئله و شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت خود به نمایندگان مردم در پارلمان شهری هستیم که به نظر می‌آید برای این کار از شیوه‌ای بهره گیری شده که بسیاری معتقدند همان روش «بگم بگم» محمود احمدی‌نژاد است.
یادداشت نشریه تقاطع شماره 1 | تحولات در گذر است و اخبار روز هیچ گاه متوقف نخواهد شد؛ خبر‌هایی رسمی و گاه غیر رسمی؛ خبر‌هایی که مورد توجه قرار می‌گیرد یا ممکن است همه به راحتی از کنار آن بگذرند. رسانه‌های خبری هر یک به فراخور وابستگی جناحی خود، خبر‌هایی را برجسته می‌کنند و در مواردی هم از کنار آن می‌گذرند. اگر خبر به‌ما هو خبر موضوعیت داشته باشد، وابستگی جناحی نباید در کمرنگ و پر رنگ منتقل کردن آن تأثیری داشته باشد.
«بگم، بگم» عبارتی است که نخستین بار محمود احمدی نژاد در یکی از مناظره‌های انتخاباتی سال 1388 زمانی که قصد داشت رقیب خود را تهدید به افشاگری کند به کار برد؛ این عبارت پس از ورود به ادبیات سیاسی کشور، تبدیل به اصطلاحی برای اشاره به افرادی شد که قصد افشاگری‌های بدون سند و مدرک در ملاء عام را دارند.
چندی است در شورای شهر قزوین و آنهم شاید به واسطه نزدیکی انتخابات با فرمولی قدیمی اما ویترینی جدید به دنبال ایجاد مسئله و شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت خود به نمایندگان مردم در پارلمان شهری هستیم که به نظر می‌آید برای این کار از شیوه‌ای بهره گیری شده که بسیاری معتقدند همان روش «بگم بگم» محمود احمدی‌نژاد است. تغییر تاکتیک را باید کمی در گذشته دنبال کرد. ادعاها هر چند دارای واژگان «بگم» یا «می‌گویم» نیست اما با همان رنگ و بوی رقم خورده است، یعنی آنجایی که یک عضو شورای شهر حاضر نیست مشکلات را بر گردن بگیرد و در مورد اسناد منتشر شده در خصوص فعالیت های خود در چند شرکت پاسخگو باشد و همواره افراد دیگری را مقصر اوضاع نشان می‌دهد، مقصرانی که تا دیروز مسبب مشکلات بودند و امروز آنها را با افشاگری‌هایی به سبک «بگم بگم» تهدید می‌کند.
تجربه تا کنون ثابت کرده استفاده از این عبارت بیش از آن که نشان دهنده در اختیار داشتن اطلاعات خاص و ویژه باشد بیانگر نوعی ضعف است. این ضعف نیز بدلیل شکست در سیاست ها و وعده های داده شده به مردم است. به همین دلیل وقتی زمان پاسخگویی فرا می رسد مقامات و مسئولان برای انحراف افکار عمومی، فرافکنی و فرار از مسئولیت، استفاده از ادبیاتی را در دستور کار قرار می دهند که بیشتر از آن که موجب بهبود شرایط کشور و در راستای منافع مردم باشد موجب تشویش اذهان عمومی می شود.
البته ممکن است این ادبیات نوعی ترفند و حربه برای گروکشی، فشار برای عقب نشینی رقیب یا ساکت کردن مخالفان و منتقدان نیز باشد که بدون شک در این موقع بهترین تاکتیک همان رویه ای است که علی لاریجانی، رئیس مجلس شورای اسلامی در قبال احمدی نژاد برگزید و زمینه را برای بیان بگم بگم های وی فراهم کرد. نهایت واکنش احمدی نژاد نیز پخس فیلمی از فاضل لاریجانی و سعید مرتضوی بود.
البته بر خوانده مبرهن است که نگارنده قصد ندارد از فساد به هر نحوی از انحاء دفاع نماید و فساد را منکر شود، ممکن است جایی هم فساد داشته باشد؛ اشکال ندارد در جایی که فساد است با آنها برخورد شود اما نباید رکن های جوامع شهری را به حاشیه کشید، به دلیل این که ما در انتخابات می‌خواهیم یک شعاری داشته باشیم تا رای‌مان زیاد باشد.
