تکلیف انتخابات زودهنگام ریاست جمهوری، اندک زمانی پس از انتشار این شماره «تقاطع» مشخص خواهد شد و «جمهور»، «رئیس» جدید خود را خواهد شناخت، اما این انتخابات زودهنگام (که البته مسبوق به‌سابقه بوده و کشور دو بار در تابستان 1360، چنین انتخاباتی را تجربه کرده است)، نه فقط می‌تواند مسیر کشور در طول حداقل چهار سال آینده را مشخص نماید که تکلیف بسیاری از مسایل مبتلابه مردم را نیز روشن نماید. پس بسیار مهم است که مردم چه کسی را انتخاب می کنند و مهم‌تر این‌که، این انتخاب در نتیجه چه میزان مشارکت و آرایی اتفاق بیفتد.
تکلیف انتخابات زودهنگام ریاست جمهوری، اندک زمانی پس از انتشار این شماره «تقاطع» مشخص خواهد شد و «جمهور»، «رئیس» جدید خود را خواهد شناخت، اما این انتخابات زودهنگام (که البته مسبوق به‌سابقه بوده و کشور دو بار در تابستان 1360، چنین انتخاباتی را تجربه کرده است)، نه فقط می‌تواند مسیر کشور در طول حداقل چهار سال آینده را مشخص نماید که تکلیف بسیاری از مسایل مبتلابه مردم را نیز روشن نماید. پس بسیار مهم است که مردم چه کسی را انتخاب می کنند و مهم‌تر این‌که، این انتخاب در نتیجه چه میزان مشارکت و آرایی اتفاق بیفتد.
یادداشت نشریه تقاطع شماره 37 | این‌که گفتیم مهم است چه کسی انتخاب شود، از آن جهت است که مردم برای آینده خود و فرزندانشان چه تصمیمی می‌گیرند و قرار است با انتخاب رییس‌جمهور جدید، کدام راه را برای کشورشان برگزیند؛ راه توسعه و پیشرفت و رفاه، راه گشودن درهای کشور و اتخاذ سیاست تنش‌زدایی در عرصه سیاست خارجی در عین عزت و سربلندی مملکت را، یا استمرار راهی که سبب ساز افزوده شدن هزار تحریم طی سه سال گذشته بر شمار تحریم‌های پیش از آن بوده است! تحریم‌هایی که هریک گرهی تازه بر زندگی و معیشت مردم ما انداخته و سبب هزار یک اتفاق نا مبارک در این مملکت شده و خواهد شد.
همه آن 58 درصدی که در انتخابات مجلس دوازدهم در یازدهم اسفند ماه سال گذشته با مشارکت نکردن، قهر خود با صندوق‌های رای را فریاد زدند، خوب است در اندک زمان باقی‌مانده تا انتخابات هشتم تیرماه، حداقل به این نکته بیندیشند که در خانه نشستن و رای ندادن، حاکمیت کدام جریان سیاسی را در کشور استمرار خواهد بخشید؛ همان جریانی که نتیجه عملکردشان در ده‌ها وعده نافرجام از ساخت سالانه یک میلیون مسکن و ایجاد اشتغال برای یک میلیون نفر در هر سال گرفته تا تک‌رقمی کردن تورم و بهبود فضای کسب و کار مردم پیش‌روی همگان است. همانانی که مسبب تورم افسارگسیخته کنونی و اوضاع نابسامان تاسف‌برانگیز اقتصاد و معیشت خانواده‌های ایرانی هستند و با محدود کردن دسترسی به نت و اعمال فیلترینگ، هزاران کسب و کار اینترنتی را به باد فنا دادند...
امروز رای ندادن، یعنی رای دادن به کسانی که تحریم را نعمت می‌دانند و تنش‌زدایی و مذاکره برای رفع تحریم‌ها و آشتی با دنیا را دیپلماسی ذلت می‌خوانند! امروز می‌توان در خانه نشست و رای نداد، اما نمی‌توان از پیامدهای انتخاب رییس‌جمهوری که قرار است راه سه سال گذشته را بپماید، بر حذر بود و دامن خود را برکشید و راهی دیگر رفت و مسئولیت خود را در همه اتفاق‌هایی که در آینده در صورت تداوم وضعیت کنونی، بر مردم ما خواهد رفت، نادیده گرفت.
صاحب این قلم، اعتراض به وضعیت کنونی کشور را حق همه کسانی می‌داند که در این کشور زندگی می‌کنند و متحمل انبوه مسایل و مشکلاتی هستند که زندگی و معیشت و آینده آنان و فرزندانشان را دچار چالش و بحران کرده است. این اعتراض را می‌توان با صندوق رای نیز نشان داد و در انتخابی که، راه را متحول کند و مقصدی دیگر فراروی این کشور صاحب تمدن و پیشینه کهن قرار دهد؛ مقصدی که حق و عزت مردم را به رسمیت بشناسد و دست دوستی با جهان بگشاید و سایه شوم تحریم‌های ظالمانه را از سر ملت بزرگ ایران بردارد و توسعه و پیشرفت و رفاه و آبادانی را در عین استقلال و آزادی به ارمغان آورد.
پس بیاییم هشتم تیرماه، عزم خود را برای تحول در این سرزمین کهن، با مشارکت در انتخابات پیش‌رو و رای به «مسعود پزشکیان» کاندیدایی که چنین مقصدی را هدف خود قرار داده، جزم کنیم تا فردا بار دیگر حسرت قهر و رای ندادن را نخوریم.
بی‌اخلاقی و لجن‌پراکنی ممنوع!
«نامزدهای انتخاباتی به یکدیگر اهانت نکنند؛ خب، جنابعالی نامزد هستید، معتقدید که آدم صالحی هستید، آدم برجسته‌ای هستید؛ بسیار خوب، از خودتان هرچه می‌خواهید تعریف کنید بکنید، امّا به رقیبتان اهانت نکنید، به رقیبتان تهمت نزنید، از رقیبتان غیبت هم نکنید؛ تهمت و افترا یعنی نسبتی بدهید که واقعیّت ندارد، [امّا] غیبت یعنی نسبتی بدهید که واقعیّت دارد؛ غیبت هم نباید بکنید. بنابراین این هم یک وظیفه است و یک معیار است برای سلامت انتخابات.»
این سخنان، فرازی از بیانات رهبر انقلاب در دیدار با دست‌اندرکاران برگزاری انتخابات در سی‌ام دی ماه 1394 است؛ سخنانی که به‌رغم آن‌که هشت سال از آن می‌گذرد و در این مدت، دو انتخابات ریاست جمهوری برگزار شده و انتخابات زود هنگام چهاردهمین دوره ریاست جمهوری نیز در شٌرف برگزاری است، نه تنها توسط برخی کاندیداها نادیده گرفته شده که دقیقا عکس آن انجام شده است.
نکته مهم آن‌که، برخی کاندیداهایی که در انتخابات ریاست جمهوری سال 1400 در جریان موسوم به انقلابی بودند، اما مشخص شد پوششی هستند، نه فقط کلام حکیمانه رهبری برای حفظ اخلاق در مناظره‌های انتخاباتی را مورد بی‌اعتنایی قرار دادند و هر چه خواستند و با هر نوع ادبیات سخیف و کلام اهانت‌آمیزی، به دیگران تهمت و افترا بستند که در این دوره نیز کاندیدا شدند و با تایید شورای نگهبان پا به عرصه تبلیغات انتخاباتی و مناظره‌های تلویزیونی گذاشتند و در این چند روزه منتهی به هشتم تیرماه، به همان ماموریت پوششی سه سال قبل خود مشغولند. البته از هم اکنون (29 خرداد) مشخص است که حداقل دو تن از این کاندیداها، پس از انجام ماموریت شرکت در مناظره‌ها، پا پس خواهند کشید و حق ماموریت خود را در آتیه‌ای نه‌چندان دور در قالب نصب در مسئولیت‌های مهم، دریافت خواهند کرد، کما این‌که در دوره قبل نیز چنین شد و پاداش حضرات، مناصب بسیار مهمی بود که در اختیار گرفتند!
اما آیا قرار نیست برای حل این مساله، (اگر البته متولیان امور آن را مساله بدانند!) تدبیری اندیشیده شود و یا با اصلاح قانون انتخابات ریاست جمهوری، مانع ورود کاندیداهای پوششی به صحنه رقابت‌ها و نادیده انگاشتن کلام و بیان رهبر فرزانه انقلاب بر پرهیز از اهانت به دیگران و افترا بستن به آنان، با اهداف خاص، آن هم به نفع کاندیدا یا کاندیداهای دیگر شویم. کافی است یک تبصره به یکی از مواد این قانون افزوده شود تا انصراف کاندیداهای تایید صلاحیت شده توسط شورای نگهبان در انتخابات ریاست جمهوری ممنوع گردد. چنین اقدامی از یک‌سو مانع کاندیداتوری افراد پوششی خواهد شد و در دیگر سو، ماندن این‌گونه کاندیداها در صحنه رقابت‌ها، وزن آنان را با آرای اندکی که کسب می‌کنند، نشان خواهد داد!
انتهای پیام/
