کرونا یکی از مهمان‌های ناخوانده‌ای بود که با ورود به دنیای ما مشکلات زیادی را ایجاد کرد اما جامعه کارگری یکی از قشرهایی بود که این بیماری مشکلات آنان را تا میزان قابل توجهی افزایش داده و برایشان بیکاری را رقم زد.
کرونا یکی از مهمان‌های ناخوانده‌ای بود که با ورود به دنیای ما مشکلات زیادی را ایجاد کرد اما جامعه کارگری یکی از قشرهایی بود که این بیماری مشکلات آنان را تا میزان قابل توجهی افزایش داده و برایشان بیکاری را رقم زد.
گزارش نشریه تقاطع شماره 1 | برای سال جدید، هزار برنامه چیده بودم، فکر می کردم حداقل 500 هزار تومان به حقوقم اضافه شود. تازه می خواستم برای دختر 7 ساله ام ماهی 100 هزار تومان پس انداز کنم. قصد داشتم برای تولد همسرم که مرداد ماه است، از اسفند ماه، ماهی 300 هزار تومان کنار بگذارم و برایش یک تکه طلا بخرم.
از اول اسفند برای عیدی ای که قرار بود بگیرم، هزار نقشه چیده بودم. دخترم تا به حال به شمال نرفته، همیشه از من می پرسید، بابا شمال کجاست که همه هم کلاسی هایم پنجشنبه و جمعه ها به آنجا می روند.
برایش از جنگل های گیلان و دریا که می گفتم چشم هایش از شادی برق می افتاد، از طرفی حاج خانم دلش مشهد می خواست، 14 سالی بود که به مشهد نرفته بودیم. بین شمال و مشهد مردد بودم. عیالم می گفت: دخترم معصومه را از امام رضا داریم باید به پابوس آقا برویم.
راستش ته دل خودم هم به شمال رفتن رضا نبود، اما معصومه هر روز می پرسید بابا کی به شمال می رویم؟
ما بعد از 17 سال زندگی مشترک صاحب فرزند شده بودیم و دلم نمی آمد، حرف عزیز دردانه بابا به زمین بیافتد. خلاصه قرار بود عید امسال به شمال برویم و معصومه میان موج های دریا قایق سواری کند و به اصطلاح در جنگل جوج بخورد.
لعنت به این کرونا که نه تنها آرزوی دخترم را نقش بر آب کرد، پدرش را هم بیکار کرد.
3 شب مانده بود به عید که خبر اخراجی خودم و 100 همکار دیگرم را شنیدم و این کمال بی انصافی به من کارگر بود.
صدای کارگران کنتورسازی را بشنوید
محمد یعقوبی یکی دیگر از کارگران کارخانه کنتور سازی است که به گفته خودش پس از 25 ماه حقوق به تعویق افتاده در آخرین روزهای اسفند، عذرش را خواندند و حالا او مانده و یک دنیا قسط و خرج زندگی و از همه سنگین تر شهریه دو فرزند دانشجویش، که از شرمندگی نمی تواند به خانه برود.
البته او می گوید: آدمی با امید زنده است، قرار است وقتی این کرونای لعنتی برود، صاحب کارخانه من و تمام همکارانم را به محل کارمان برگرداند. از 5 فروردین برای بیمه بیکاری اقدام کرده ایم که تا کنون خبری از دریافت بیمه بیکاری نشده است.
یعقوبی با اظهار نگرانی در این خصوص ادامه می دهد: به ما گفته بودند که تا آخر فروردین فرصت داریم تا برای بیمه بیکاری اقدام کنیم. به دفاتر کاریابی رفتیم و برای بیمه بیکاری ثبت نام کردیم اما گفتند محض اطمینان از طریق سایت هم اقدام به ثبت نام کنیم. تا به امروز هیچ پیامکی دریافت نکردیم به اداره کار مراجعه کردیم آن ها هم گفتند باید منتظر باشید. از طرفی برخی از همکارانم می گویند به علت کمبود بودجه و حجم زیاد تعدیل شدگان امکان ندادن بیمه بیکاری زیاد است. به همین خاطر شب ها سرم را با هزاران هزار ترس و دلهره بر روی بالش می گذارم.
ما نیازمند نگاه ویژه مسئولان هستیم
فتانه آشوری نیز از دیگر شهروندانی است که به بهانه کرونا از کار بی کار شده است. این بانوی قزوینی ضمن اعتراض به عدم نظارت مسئولین در این باره می گوید: صد ها نفر در وضعیت کنونی از کار بی کار شده اند، درست است که همه ما در شرکت خصوصی مشغول بودیم اما این دلیل نمی شود که شغل های دولتی تحت عنوان نیروی شرکتی برای دور و اطرافیان مسئولین باشد و شغل های خصوصی برای ما امنیت شغلی نداشته باشد. باید در برابر کارفرمایانی که نسبت به تعدیل نیرو اقدام کرده اند امتیاز های منفی قائل شد و فرماندار و استاندار شخصا به این موضوع رسیدگی بفرمایند.
آشوری در ادامه بیان می کند: از نظر انسانی اگر کارگر و یا کارمندی قرار است تعدیل و یا اخراج شود باید یک الی دو ماه قبل خبر داشته باشد. نه اینکه دقیقا شب عید خبر اخراجش را بشنود. من در یک شرکت مسئولیت محدود مشغول به کار بودم که از ابتدای ورودم به مجموعه الزام به دادن یک سفته سفید امضا به کارفرما بودم. همچنین دریافتی بنده ماهی یک میلیون تومان بود اما کارفرما در قرار داد یک میلیون و هفتصد هزار تومان برایم قید می کرد که این دزدی و دقل بازی در شرکت های خصوصی رایج است. و هیچ مسئولی به آن رسیدگی نمی کند. من به خاطر سفته ای که در دست کارفرما دارم به نوعی در معرض تهدید قرار دارم و حق شکایت ندارم.
آقای استاندار، ما را نگاه کن!
حاج عبدالله یکی دیگر از کارگرانی است که نزدیک میدان سرداران می ایستد و به انتظار گرفتن کار روز را شب می کند. می خواهم کمی هم با او گپ بزنم، از وضعیت این روزهایش می پرسم و او می گوید: گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله ی من، البته آنچه به جایی نرسد فریاد است. نزدیک به دو ماه است که نتوانستم برای خانه ام خرجی ببرم. از 6 صبح تا 12 شب در میدان می ایستم به امید یک لقمه روزی، که البته بعضی از مردم به ما لطف داشتند و بسته های حمایتی به ما اهدا کردند.
وی در ادامه می گوید: جایگاه ما نزدیک به استانداری است، حتما اقای استاندار و معاون هایش از کنار ما رد شده اند، چرا ما کارگران را نمی بینند؟ چرا بی توجه از مقابل ما گذر می کنند؟ مگر نمی گویند بنی آدم اعضای یک دیگر هستند؟ پس چرا ما حضور مسئولان را به هنگام گرفتاری هایمان حس نمی کنیم؟ قبل از کرونا پای صندق رای رفتم اما کجاست این منتخب مردمی که ببیند چه تعداد کارگر با شکم گرسته شب را صبح و صبح را شب می کنند؟
حاج عبدالله ادامه می دهد: پیش روی خانواده هایمان خار و ذلیل شده ایم، یک روز یک خیر یک کیسه روغن و ماکارانی و سویا به دستم داد. با خوشحالی به منزل رفتم به همسر گفتم هنوز آدم های خوب هستند، در حالی که هیچ چیز در خانه نداشتیم همسرم به گریه افتاد و با بغض گفت هیچ وقت فکر نمیکردم روزی صدقه بگیر دست این و آن شوم، آنجا بود که دنیا روی سرم خراب شد و فهمیدم این کرونای لعنتی چقدر مارا خار و ذلیل کرده است.
سکوت مسئولان ذی ربط
برای چرایی هرچه بیشتر مشکلات و مسائل کارگران، به سراغ برخی مدیران و مسئولین ذی ربط رفتیم که در کمال ناباوری پاسخگوی این موضوع نبودند اما در این میان رئیس خانه کارگر استان قزوین می گوید: پیگیر مطالبات کارگران شرکت کنتورسازی و سایرشرکت هایی که به بهانه شیوع کرونا، عذر تمام کارگران را خواسته اند هستم.
وی در ادامه می گوید: در جلسات متعدد در این باره موضع گیری کرده ام و خواستار عوض شدن تصمیم کارفرمایان بوده ام همچنین برای شرکت کنتور سازی خیلی ابراز تاسف و ناراحتی کردم و خواستار پس گرفتن شرک هستم.
فاصله از جهش تولید در گرو بی تدبیری
عیدعلی کریمی در ادامه صحبت های خود می افزاید: در خصوص سایر شرکت ها به جد بررسی های لازم به عمل می آید، اما در خصوص شرکت کنتور سازی باید تاکید کنم که تنها راه حل شرکت کنتورسازی پس گرفتن آن به صورت هیئتی یا اداره توسط مدیری مدبر و توانا است؛ چراکه مدیر کنونی آن توان اداره شرکت را ندارد، و به علت بدهکاری زیاد در زندان است.
وی درباره اقدامات لازم در راستای حل چالش‌های واحدهای مشکل‌دار تصریح می کند: جلوگیری از واردات بی‌رویه و تامین امنیت شغلی از جمله راهکارهای حل مشکلات شرکت‌ها و رسیدن به جهش تولید است. خواسته ما از استاندار قزوین این است که گره چندین ساله مشکلات شرکت کنتورسازی را باز کند تا در سال جهش تولید شاهد پرداخت مطالبات این شرکت و راه‌اندازی تولید دوباره این شرکت باشیم.
وی در پایان تاکید می کند: لازم است تمام افراد، مسئولین، کارفرمایان و کارگران متحد باشند تا فاصله طبقاتی حل شده و جهش تولید تحقق یابد.
درشرایطی که دولت برای مشاغل آسیب دیده از کرونا، حمایت خود را اعلام کرده است، به نظر می رسد صدای کارگران بی کار، به هیچ جایی نرسیده و علی ایحال از بیمه بیکاری خبری نیست که البته مدیر کل بیمه بیکاری وزارت تعاون، اعلام کرده است که تا آخر اردیبهشت مشکل بیمه بیکاری حل خواهد شد؛ اما در این بین هستند کارگران روزمزدی که به علت نقص در قانون کار مشمول بیمه بیکاری نمی شوند. کارگرانی هم چون راننده تاکسی ها، قالی باف ها فرش باف ها، دست فروش ها، کارگران ساختمانی و... که به نظر می رسد در این شرایط کنونی باید مورد نگاه ویژه ای از سوی مسئولان ذی ربط در هر استان داشته باشند.
